Klasa wytrzymałości dla betonu zwykłego

Klasa nadzoru Klasa betonu wytrzymałość charakterystyczna walca na ściskanie {\displaystyle f_{ck}} (MPa) wytrzymałość charakterystyczna kostki na ściskanie {\displaystyle f_{ck,cube}} (MPa) średnia gwarantowana wytrzymałość na rozciąganie {\displaystyle f_{ctm}} (MPa)
1 C8/10 8
C12/15 12 15 1,6
C16/20 16 20 1,9
C20/25 20 25 2,2
C25/30 25 30 2,6
2 C30/37 30 37 2,9
C35/45 35 45 3,2
C40/50 40 50 3,5
C45/55 45 55 3,8
C50/60 50 60 4,1
3 C55/67 55 67 4,2
C60/75 60 75 4,4
C70/85 70 85 4,6
C80/95 80 95 4,8
C90/105 90 105 5,0
C100/115 100 115 5,2

 

Norma PN-B-03264:2002 została w 2004 r. uzupełniona poprawką, zgodnie z którą klasom betonu oznaczanym B-20 itp. przyporządkowano równoznaczne oznaczenia np. C16/20.

Wytrzymałość betonu na rozciąganie jest dziesięciokrotnie mniejsza w stosunku do jego wytrzymałości na ściskanie. Przypuszczalnie spowodowane jest to powstawaniem mikrorys między zaczynem a kruszywem. Aby możliwe było przenoszenie sił rozciągających często stosuje się zbrojenie betonu wkładkami stalowymi (pręty i siatki stalowe) – taki materiał nazywany jest żelbetem. Wówczas to stal przejmuje wszelkie naprężenia rozciągające a zadaniem betonu jest „praca” na ściskanie. Wytrzymałość betonu zależy również od zawartości cementu i tak zwiększenie jego udziału wpływa negatywnie na właściwości reologiczne, głównie na skurcz. Powstawać przez to mogą w betonie pęknięcia wynikające ze zwiększonych naprężeń oraz temperatury hydratacji.